شیخ ابوالحسن خرقانی، قدّس سرّه

   ابوالحسن علی بن جعفرخرقانی، سلطان المشایخ و قطب روزگار در عصر خود بود و بر حسب ظاهر تربیت و اجازة ارشاد از شیخ ابوالعباس قصاب آملی یافته ولی به طریق اویسی از روحانیت بایزید بسطامی بهره‌مند بوده است و فاصلة زمانی این دو عارف بزرگوار حدود یک قرن است.

   نقل است که بایزید یاران را از ولادت وی خبر داده و گفته بود: چون من درگذرم، سالها پس از من عارفی بزرگ ظهور کند و من اینک بوی او را استشمام می‌کنم و مولانا جلال‌الدّین رومی نیز بدان اشاره می‌کند(1).

چون از این بشارت روزگاری دراز گذشت و سالهای هجرت نبوی به حدود 348 و به قولی 352 رسید، ابوالحسن در خرقان از قراء بسطام قدم به عرصة وجود گذاشت. پدرش مردی دهقان بود و به کار زراعت اشتغال داشت، اما ابوالحسن از همان آغاز کودکی، آثار هوش و ذکاوت از سیمایش آشکار بود و همزمان با تحصیل در راه تصوف و عرفان گام برداشت تا به سرحد کمال رسید و دارای کرامات بسیار شد و سلطان محمود غزنوی برای زیارت او از غزنین به خرقان رفت، اما با کبر شهریاری در آمد و با دولت فقر از نزد وی برخاست.تاریخ وفات شیخ را دهم محرم سال 425 هجری در سن 75 سالگی ثبت کرده‌اند.

ــــــــــــــــــــــــــ

1. (حکایت پیشگویی شیخ بایزید در دفتر چهارم مثنوی با این بیت آغاز می‌شود: آن شنیدی داستان بایزید/ که ز حال بوالحسن پیشین چه دید؟).

مطالب مرتبط:

ویژه: شرح حال مختصر تمام پیشوایان طریقت نقشبندیه